Mongolie

Lieve allemaal,

Op dit moment zitten we in een internetcafe in Peking, vlak bij het Plein van de Hemelse Vrede. Edwin zal straks een bericht plaatsen over de treinreis hierheen en onze eerste uren in deze inmense stad. Ik zal jullie nu vertellen over onze tijd in Mongolie.

Om een uur of 08:00 kwamen we 1 augustus aan op het station van Ulan Bator. We werden hier ontvangen door een Nederlandse host van Tiara, die ons met een busje naar het hotel bracht. Hier aangekomen konden we eerst even genieten van een lekker ontbijt, en daarna kregen we de sleutel van onze kamer. Opnieuw een prima onderkomen. We kregen een paar uurtjes voor onszelf waarna we om 13:00 werden verwacht voor het eerste deel van de stadstoer. De eerste stop was het winterpaleis van koning Bogd Kahn. Dit was een complex met allemaal kleine onderkomens, vol met beelden van Boeddha, kleden en andere kunstvoorwerpen. Op zich wel grappig maar het was wat veel van hetzelfde.

De volgende stop was een monument aan de rand van de stad, gebouwd om de vriendschap tussen Rusland en Mongolie te bezegelen. Dit was gelegen op een heuvel, wat een schitterend uitzicht over de stad gaf. Na de nodige plaatjes te hebben geschoten gingen we naar het lager gelegen boeddha park. Ook niet echt spectaculair, maar ja, moet ook gebeuren. Daarna gingen we richting het centrum waar we werden afgezet om twee uurtjes vrij te besteden. De weg daarheen was nogal chaotisch. Het verkeer in Ulan Bator is bizar, je wordt ingehaald over de middenberm of zijberm, het getoeter is niet normaal en niemand gunt elkaar een centimeter ruimte. Gevolg, een file. Onze geweldige chauffeur liet de motor afslaan, die daarna niet meer wilde starten. Dit leverde de hoon van de mede weggebruiker op in de vorm van gescheld en getoeter. Na een paar handelingen, ergens met een steen op slaan en weet ik veel wat, kreeg de chauffeur hem toch weer aan de praat. In het centrum wat ansichtkaarten gekocht, en de nodige souvenirs. Opvallend was dat Ulan Bator een vrij moderne stad is. Aan de rand heb je wat wijken waar mensen in Ger tenten wonen, maar voor de rest is het vooral hoogbouw en redelijke auto's. In de avond nog het stadscentrum wat verkend maar hier was weinig te beleven. Wel kwamen we erachter dat er een stripteasebar in het hotel zat, waar we nog even een biertje hebben gedronken.

De volgende morgen begon het tweede gedeelte van onze stadstour. Eerst gingen we naar het Gandang klooster. Erg indrukwekkend, we konden er een aantal diensten bijwonen, en er was een tempel met een 26,5 meter hoog boeddha beeld. Hierna naar het Natuur Historisch museum, waar het skelet van een dinosaurus viel te bewonderen, daarna lunch en een bezoek aan een Ger tenten fabriek in een arme buitenwijk.

Toen was het eindelijk zover, we gingen naar Terelj, een natuurgebied waar we de nacht in een traditionele Ger tent gingen doorbrengen. Na een rit door het ongeloofelijk mooie landschap werden we met onze mede reisgenoten afgezet bij het park van Tiara. Hier waren ze ook bezig met het bouwen van een hotel, erg jammer dat dit gebied zo voor het toerisme wordt uitgebuit. Zelfs de golfliefhebber kan hier tegenwoordig terecht. Anneke, de Nederlandse host van Tiara, had vier fietsen 'gereserveerd' voor Cor, Michael, Edwin en mij. We wilden moutainbiken naar de Turtlerock. De fiets van Michael begaf het echter al in de eerste meters, en Cor was solidair met Michael, waardoor alleen Edwin en ik op pad gingen. Na een leuke rit kwamen we aan bij de Turtle rock. Hier stormden er gelijk een aantal Mongoolse kinderen op ons af die graag een rondje op onze fiets wilden. Dit vonden we erg leuk, zette de zadels lager en lieten ze hun gang gaan terwijl wij de Turtle rock beklommen. Na een half uurtje gingen we weer terug. Na ons opgefrist en gegeten te hebben gingen de meeste paardrijden. Edwin en ik kozen er echter met zijn tweeen voor om samen met Anneke een Mongoolse familie te bezoeken. Ze nam ons mee naar een familie die een aantal koeien en yaks had en uiteraard in een Ger woont. Een leuke familie met twee schattige dochtertjes. We werden meteen binnen uitgenodigd en we kregen meteen yakmelk thee en brood met een soort yaksmeerseld aangeboden. Dit smaakte verrassend goed. Ongeloofelijk dat die mensen zo weinig hebben en je meteen alles aanbieden. Na op de foto te zijn geweest met de familie, dat vinden ze erg leuk vooral als we de foto via TIara laten brengen, gingen we diep onder de indruk weer terug naar het kamp. Hier nog even een biertje gedronken en snel te bed gegaan, omdat we om 06.00 alweer werden opgehaald om naar de trein richting Peking te gaan........

Groetjes,

Edwin en Stefan