Leven in de trein

Hallo allemaal!

25 juli was het eindelijk zover, de eerste etappe van de lange treinreis zou beginnen! Om 21.25 vertrok de trein, en we waren er ruim van te voren, zo'n drie kwartier. Ik was redelijk opgeknapt, kon alleen nog niets eten, maar voelde me weer een beetje onder de levenden. Onze gidsen zette ons keurig netjes af bij de trein, en vertelde de do's en don'ts voor in de trein. Toen we naar binnen gingen en we voor het eerst kennis maakt met de coupe vonden we het toch wel wat klein. Ook maakte we op dat moment voor het eerst kennis met onze coupe genoten. Het was een belgisch echtpaar, dat uit Wallonie kwam, dus ze spraken frans. De voertaal werd dus engels :). Erg aardige mensen. De trein vertrok netjes op tijd. In de trein hing ook een schema met stops. We zouden steeds zo om de drie uur stoppen, zodat je even 20 minuten een luchtje kon scheppen en er nieuwe mensen aan boord kunnen komen.

We kregen allemaal een lakenpakket voor onze bedden. Edwin sliep boven en ik beneden. De bedden waren zoals verwacht te kort om languit te liggen. Toen we eenmaal een beetje geinstalleerd waren gingen we even een rondje door de trein maken. Even de eerste klas en de restauratie coupe checken. Dit zag er allemaal prima uit. In de restauratie coupe maakten we kennis met vier andere deelnemers aan de reis, afkomstig uit Beverwijk. Cor, Annemarie, Michael en Wendy. Mensen waar je erg mee kan lachen dus qua gezelligheid hebben we ook niets te klagen.

Het landschap gedurende de drie dagen was niet erg wisselvallig. Constant bossen, bossen en nog eens bossen. De dorpjes die je af en toe zag zagen er erg primitief uit. Alleen maar huisjes van hout, vaak zeer bouwvallig en primitief, en verharde wegen zijn ook nergens te zien. Alleen de laatste dag reden we door een meer glooiend landschap, dat een beetje doet denken aan Zwitserland of Oostenrijk.

De stations waar je stopte zagen er vaak ook erg vervallen uit. Zodra de trein stil stond liepen er meteen allerlei oude russische vrouwtjes op de trein af, die van alles verkochten. Zelf gebakken broodjes, lekkernijen, fruit en soms ook fridrank of water. Af en toe probeerden we wat uit. Verrassende combinaties zoals een soort oliebollen die gevuld bleken met kool, of lange koekstaven gevuld met caramel werden geprobeerd.

Vermaken tijdens de lange uurtjes was de eerste hele dag niet zo'n probleem. Toen waren de iPods nog opgeladen, en de tijdschriften en boeken nog niet opgengeslagen. Na de eerste dag was echter het meeste gelezen en waren de mp3 spelers leeg. Opladen kon wel, maar niet in de gewone stopcontacten. Die waren 'kapot'. Voor 50 roebel kon je wel bij de provodniki, de baas van de coupe, opladen wat je wilde, maar we besloten zijn portemonnee niet te spekken. Dus moesten we ons maar toeleggen op kaarten en luieren.

Laatste avond vroeg proberen te slapen. Je leeft de gehele reis nl. volgens de Moskou tijd. De trein zou volgens deze tijd rond 02.11 aankomen, maar plaatselijk is het dan al 07.11. Je mist dus zeg maar een nacht. Dit wilde niet erg lukken. Je zit een een heel ander ritme, en als dan de mannelijke belgische coupegenoot ook nog eens besluit om alle bossen die we zijn tegengekomen om te zagen heb je een onrustige nacht. De provodniki vond het ook nog nodig om ons twee uur voor aankomst van bed te lichten, omdat hij toen al alle lakens terug wilde :S.

Zometeen plaatst Edwin een bericht vanaf de aankomst in Irkoetsk. Ik wens iedereen hier veel leesplezier mee, en vast tot in Peking!!!

Groetjes,

Edwin en Stefan

P.S. Foto's kunnen we helaas niet plaatsen omdat we nergens een computer met usb poort kunnen vinden.